پیش از آن کین کار بر این سقف مینا کرده اند
وین مقرنس قبهٔ نه توی مینا کرده اند
عقل اول را ز کاف و نون برون آورده اند
وز عدم اوضاع موجودات پیدا کرده اند
عالم سفلی ز عقل و روح فایض گشته اند
صورت اجرام علوی را هیولا کرده اند
اطلس زربفت را در اختران پوشیده اند
کوه را پیراهن از اکسون و خارا کرده اند
حیز ارواح را ترتیب و تزیین داده اند
سوی او روحانیان عزم تماشا کرده اند
این منور سطح اخضر در میان گسترده اند
وین مدور طاق هفت ایوان خضرا کرده اند
خیر و شر در عالم کون و فساد آورده اند
نام آدم برده اند و ذکر حوا کرده اند
در میان قبهٔ این دیر دولابی اساس
جرم خور تابنده چون قندیل ترساکرده اند
پیش از آن کافلاک را از انجم آیین بسته اند
واندرو خورشید و ماه و تیر و جوزا کرده اند
نقش نام شیخ ابواسحاق بن محمودشاه
سکهٔ رخسار چرخ سیم سیما کرده اند
هرچه اسباب جهانداری و قسم خسرویست
از برای حضرت سلطان مهیا کرده اند
عرشیان بر رایتش «نصر من الله» خوانده اند
قدسیان تفسیر از «انا فتحنا» کرده اند
فتح و نصرت بر جناب او ملازم گشته اند
دولت و رفعت به درگاهش تولی کرده اند
پیشکاران قضا و نقشبندان قدر
هرچه رایش زان مبرا شد تبرا کرده اند
چار عنصر پنج حس و شش جهات و هفت چرخ
بندگی درگهش طبعا و طوعا کرده اند
وصف جود شاه دریا دل مگر نشنیده اند
آن کسان کز جهل وصف کان و دریا کرده اند
روی را زان ابلق ایام توسن طبع را
در میان اختگان شاه طمغا کرده اند
خاص و عامش در سحرگاهان دعاها گفته اند
وان دعاهای سحرگاهی اثرها کرده اند
ای جهانگیر آفتاب هفت کشور کز علو
بندگانت را لقب جمشید و دارا کرده اند
آسمانها پرتوی از نور رایت برده اند
نام او خورشید و ماه عالم آرا کرده اند
اختران چرخ هردم از برای افتخار
خاک پایت توتیای چشم بینا کرده اند
از سر کلک تو می یابند در احیای عدل
آن روایتها کز انفاس مسیحا کرده اند
تا ابد بر تخت دولت ملک گیر و تاج بخش
کین تمنی عرشیان از حق تعالی کرده اند